شعر بحران "بی آبی" سروده "کریم پاکدل" تقدیم به همه نسل های انسانی و یادی از زنده یاد "سهراب سپهری"
گوش کن
از دِه بالایی شهر خبری آوردم
خبری ناخوش و بد
خبر از مرگ دوصد دار و درخت
خبر از کوچ دوصد قرقی وکبک
خبر از دهکده اجدادی
خبر از بی آبی
ده بالایی شهر
رودشان خشکیده
چشمه هاشان همه خشک
صد اقاقی مرده
صد چنار و صد بید
و تو اینجا با آب
در و دیوار و حیاط میشویی
چه بجا گفت سهراب آب را گل نکنیم
و من امروز چنین میگویم
آب را بر سر این کوچه خود ول نکنیم
گوشها را همگی باز کنیم
چشمها را همه بر لوله آب خیره کنیم
هر کجا آب روانی دیدیم
که هدر میرود از لوله آب
شیر آن بسته کنیم تا سپیدار ده بالایی
سایه سارش نپرد
بی گمان در ده بالایی شهر رمقی دیگر نیست
چه بجا گفت سهراب آب را گِل نکنیم
کاش میگفت به ما
آب را بر سر این کوچه ی خود وِل نکنیم
تا زمانی که نبندد
در بیرونی گوش
آب بیهوده هدر خواهد رفت
گفته های من و سهراب هدرتر باشد
همه ی مردم دنیا باید
به سه نسل پسر و دخترشان
عشق راهدیه کنند
عشق اینجا آب است
آب را دریابید
قحطی نان و نمک در پیش است
ده بالایی شهر همه از بی آبی
لبشان خشکیده
چشمشان نابینا
و امید دلشان ما هستیم
آب را وِل نکنیم
